Afgunst

Dat is eigenlijk het woord dat het best de blik van mijn kamergenoot typeert.
Vanochtend, toen één van onze collega's me de allernieuwste Almar Otten te leen gaf.

En daar lig ik dan, op maandagavond, onder een kleedje op de bank, kopje thee erbij.
Ik vlieg door het boek. Zo veel herkenning, de binnenstad, onze werkplek,
zelfs een duidelijke verwijzing naar blaaskaken die onze lezingen bezoeken (P.T).

En zij? Mijn kamergenote? Zij wacht nog steeds op antwoord van Net5.
Over de redenen waarom haar favoriete serie 'Scandal' op maandagavond van de buis verdwenen is. Ze heeft H dan wel, maar eigenlijk zit ze in een zwart gat.
Vanavond ook, denk ik.

Had ze dit boek maar....
Waarom lees ik eigenlijk zo snel?
Een lekker gebakje moet je ook langzaam opeten.
Ga ik doen. Goed idee!

Zij kan nog wel even wachten.
Tenslotte zit ze eigenlijk alleen maar op de Koekstad te vitten.
En nu wil ze er ineens over lezen.
Met voorrang.
Tsk.